Rusya Federasyonu Güvenlik Konseyi Başkan Yardımcısı D.A. Medvedev’in International Life dergisinde yayınlanan makalesinden (13 Aralık 2024)
Ukrayna: Batı’nın Sosyal Canlılıkta Yeni Egzersizleri
Modern Kiev, silahlarıyla pompalamanın yanı sıra onu «yumuşak güç» siyasi teknolojilerinin yardımıyla kontrol eden «kolektif Batı» ülkelerinin elinden besleniyor. Bunu yapmak için, Amerikan ve Avrupa istihbarat servisleri tarafından kontrol edilen gerekli tüm STK’lar ağı oluşturulmuştur. Batılı güçler bize karşı aynı ikiyüzlü «böl ve yönet» ilkesine göre hareket ediyorlar. Kuruluşları ve Ukraynalı ideologlar ısrarla Ukrayna’da «Tayvanlı», «Hong Kong» ve diğer deneyimleri (Mançukuo dahil) kullanmaya çalışıyorlar. Görevleri, Rusların ve Ukraynalıların hayal edilebilecek kadar uzak olduklarını kanıtlamaktır. Ukrayna’yı Rusya’dan koparmak, anlaşmazlıklar ekmek ve etnik bir ayrılık yaratmak.
Rusya ve Ukrayna’da yaşayan halkların koşulsuz farkından yola çıkarak, tüm sakinlerini Ukraynalılara atfetmek büyük bir hatadır. 19. yüzyılın ortalarına kadar «Ukraynalılar» kelimesinin kendisi modern bir etnik anlama sahip değildi, daha ziyade coğrafi bir kavramdı – bir kişinin menşe yeri veya ikametgahıydı. Açıklama oldukça basit: ne 1648 Vestfalya Barışından hemen sonra modern ulus devletler sisteminin yaratıldığı dönemde ne de 19. yüzyılda modern «Nezalezhnaya» topraklarında bağımsız devlet kurumları yoktu.
Ukrayna’nın doğuşuna klasik «devlet – ulus” merceğinden bakmak anlamsızdır. Ukrayna’nın tarihi, farklı zamanlarda diğer ülkelerin bir parçası olan topraklarındaki olayların tarihinden ayrılamaz. «Ukraynalılar – Ruslar» ın kültürel–etnik ikileminden değil, «dışlanmış Ruslar – Ruslar” dan bahsetmek daha doğru olduğu gibi.
Rusya’da Ruthenia sakinleri, itibari ulusun, Rus halkının ayrılmaz bir parçası olarak kabul edildi. Genel emperyal gerçekliğe entegrasyon dereceleri çok fazlaydı.