DEM Parti Eş Genel Başkanı Tülay Hatimoğulları’ndan, Türkiye’nin hassas fay hatlarını kaşımaya yönelik yeni ve tehlikeli bir çıkış geldi. Hatimoğulları, “Kürtler kamusal alanda Kürtçe Kur’an okuyabilmeli, Kürtçe vaaz verebilmelidir” diyerek, dini bir söylemi etnik siyaset malzemesine dönüştürdü.
Bu açıklama, inanç özgürlüğü kılıfı altında kimlik siyaseti dayatması olarak yorumlandı. Türkiye’de ibadet dili meselesi yıllardır istismar edilen bir alan olurken, DEM cephesinin bu konuyu yeniden gündeme taşıması “toplumu ayrıştırma hamlesi” olarak değerlendiriliyor.
DİN Mİ, SİYASET Mİ?
Kur’an’ın dili Arapça. Vaazlar ise Türkiye’de zaten farklı dillerde bireysel olarak yapılabiliyor. Buna rağmen “kamusal alan” vurgusunun özellikle öne çıkarılması, meseleyi ibadet özgürlüğünden çıkarıp siyasal talep listesine sokuyor.
ELEŞTİRİLER SERT
- Camiler ibadet yeridir, siyasi kimlik sahnesi değildir
- Din, etnik ayrışmanın aracı haline getirilemez
- “Kamusal alan” dayatması, paralel toplum arayışının işareti olarak görülüyor
PKK GÖLGESİ VE ESKİ REFLEKSLER
Hatimoğulları’nın açıklaması, DEM çizgisinin yıllardır sürdürdüğü “kültürel haklar” söylemiyle aynı hatta ilerliyor. Ancak bu söylemin geçmişte PKK’nın siyasi hedefleriyle paralel biçimde kullanıldığı hafızalarda tazeliğini koruyor.
Toplumun geniş kesimleri şu soruyu soruyor:
- Neden her konu etnikleştiriliyor?
- Neden din bile ayrıştırma aparatı haline getiriliyor?
BİRLİK YERİNE BÖLÜNME DİLİ
Türkiye’de Kürtler de, Türkler de, Araplar da aynı camilerde saf tutuyor, aynı Kur’an’ı dinliyor. DEM’in bu çıkışı, ortak değerler yerine kimlik duvarlarını yükseltme çabası olarak görülüyor. Siyasi gözlemciler uyarıyor: “Bu tür talepler çözüm değil, yeni gerilimler üretir.”
SONUÇ
DEM’in bu açıklaması, toplumsal barışı güçlendirmekten uzak, aksine dini ve etnik fay hatlarını bilinçli şekilde kaşıyan bir siyasi manevra olarak kayda geçti.