Eski İsrâil Büyükelçisi Alon Liel’in bir mesajında P.K.K.’nın 30 kişilik bir grupla silah bırakacağını belirtip bu durumu “ilginç” olarak yorumlaması, hem bölgesel hem uluslararası diplomasi açısından dikkatle analiz edilmesi gereken bir gelişmedir. Bu durum, sembolik bir barış adımı mı, yoksa daha büyük bir stratejik dönüşümün habercisi mi?
SAYI SEMBOLİK Mİ? GERÇEK Mİ?
P.K.K. gibi silahlı bir örgütün yalnızca “30 kişilik” bir grupla silah bırakması, kapsamlı bir çözüm süreci için yetersiz görünse de bu hamle “sembolik başlangıç” olabilir. Bu kişiler, örgüt içinde etkili ama eylemsellikten uzaklaştırılmış kadrolar olabilir. Teslim olan grup, örgütün tümünü temsil etmiyor ama belki de iç bölünmenin veya yeni bir siyâsi faza geçişin göstergesi.
ULUSLARARASI ARKAPLÂN VE İSRÂİL’İN TÂKİBİ
Alon Liel, Türkiye-İsrâil ilişkileri, Kürt meselesi ve bölge barışı hakkında çok sayıda yazı kaleme almış bir diplomattır. P.K.K.’nın bu yönde bir adım atması, uluslararası aktörlerle (A.B.D., A.B., belki de İsrâil veya Norveç gibi arabulucu ülkelerle) perde arkasında görüşmeler yürüttüğünün işâreti olabilir. Liel’in “ilginç” yorumu, bu girişimin gizli diplomasiyle bağlantılı olduğunu düşündürebilir.
TÜRKİYE AÇISINDAN ANLAMI
Türkiye’de son dönemde P.K.K.’nın silah bırakması ya da sınır dışına çekilmesi yönünde bâzı medya ve diplomatik hareketlilik gözleniyor. Süleymaniye’ye medya ekiplerinin gitmesi, çözüm sürecine dâir yeni bir hazırlık izlenimi yaratıyor. Eğer bu 30 kişi resmî gözlemciler veya kamuoyu önünde teslim edilirse, bu bir “güven artırıcı adım” olacaktır.
ALON LIEL NEDEN “İLGİNÇ” DEDİ?
30 kişi, ciddiyetle alay konusu olacak kadar küçük, ama diplomasi açısından fazlasıyla stratejik. Bu tarz bir çıkış: Ya uluslararası çözüm sürecinin küçük test adımı, Ya da örgüt içinde ayrışma veya reform hareketinin başlangıcı olabilir. İsrâil gibi bölgede istihbarat ağı güçlü bir ülkenin eski diplomatı, bunu sıradan bir gelişme olarak görmez. Bu da, ileride daha büyük bir hamlenin geleceği beklentisini doğuruyor. P.K.K.’nın 30 kişiyle “silah bırakma” yönünde bir adım atması ve bunun diplomatik çevrelerde ciddiyetle tartışılması, bölgede yeni bir barış denkleminin oluşabileceğini gösteriyor. Alon Liel gibi isimlerin bu gelişmeye dikkat çekmesi, sürecin sadece Türkiye’nin iç meselesi olmadığını; aksine çok aktörlü ve çok yönlü bir diplomatik dönüşüm süreci içinde olduğunu ortaya koyuyor.