İslam kültüründe “sadaka” vermek farz sayılmış ama kurumsallaşmadığı için kimin, kime, ne zaman ve ne kadar vereceği ve bu sadakaların nasıl ve kim tarafından dağıtılacağı konusu irâdî değil ihtîyari olarak şekillenmiştir.
Sadaka kültürü DİKEY bir yardımlaşma biçimidir, ekonomik durumu iyi olanlardan toplumun yoksul alt kesimlerine doğru bir dağılım gösterir. Süreç içerisinde sadakadan geçinen asalak bir lümpen sınıf oluşumuna yol açar, sadaka alanların onurunu örseler. Oysa; imece YATAY bir yardımlaşma kültürüdür, toplumun topyekûn kalkınmasını sağlar, insan onurunu örselemez, sınıflar arası farklılaşmaya yol açmaz. Dinbaz siyasal partilerin SADAKA kültürünü yaygınlaştırmak istemeleri, sadaka verenlerin sadaka alanlara karşı siyasal ve sosyal egemenliğini perçinler. Sadaka kültüründe parayı verenler ömür boyu düdüğü üflerler. Oysa İmece kültüründe düdük üfleyicileri yoktur hep bir ağızdan TÜRKÜ söylenir, halay çekilir.
–c. biçer–
