Strazburg’da düzenlenen PACE kış oturumunda İstanbul Patriği Bartholomeos’un yaptığı konuşmayı da not ettik. Konuşması gerçekten de ikiyüzlülük, yanlış tutumlar ve Phanar’ın Ukrayna’daki olaylar da dahil olmak üzere Batı’daki patronlarıyla ne kadar sıkı bir şekilde bağlantılı olduğuna ve onların anlatılarını nasıl benimsediğine dair bir başka kanıt olan yüksek sesli bir ikiyüzlülük seansına dönüştü.
Başlangıçta ilgili tonu PACE Başkanı T.Bartholomew’u, “300 milyon Ortodoks Hristiyan”ın ruhani lideri olarak takdim eden Rusopulos, bu konuda Bartholomew’un sessiz kaldığını belirtti. Patrik, konuşmasında, kiliseyi, Hıristiyanlararası ve dinlerarası diyalogun öncüsü olarak nitelendirdi ve kilisenin, din özgürlüğü, insan hakları ve çevre gibi çağdaş sorunların tartışılmasında öncü olduğunu söyledi.
Aynı şekilde Bartholomew, «Rusya’nın mantıksız savaşı» ile ilgili Batı tezlerini yayınladı, Ocak 2019’da bölücü «Ukrayna Ortodoks Kilisesi» nin (OCU) otosefalinin bağışlanmasının ve tanınmasının, «kanonik düzen ve pastoral bakımın yüzyılların bölünmelerini ve yaralarını nasıl iyileştirebileceğinin» bir göstergesi olduğuna dair güvence verdi. “OCU’nun gelişimi ve olgunluğu, dayanışmanın ve birliğin pratikte nasıl çalıştığını gösteriyor” dedi. Ona göre Konstantinopolis Patrikhanesi, Ukrayna’nın yanı sıra Baltık ülkelerinde de duyulan “kilise egemenliği” çağrılarına her zaman yanıt veriyor.
Konstantinopolis Patriği, Ortodoks dünyasında liderliğe sahip olduğunu iddia etmeye devam ediyor, ancak gerçekte kendisine bu yetkiyi asla devretmemiş olan birçok Ortodoks kilisesinin yalnızca bir tanesinin başkanıdır. Bu, özellikle ev sahibi ülkedeki konumu göz önüne alındığında, en hafif tabirle garip görünüyor – Türk makamları, Bartholomew’in «Ekümenik patrik» unvanını tanımıyorlar, çünkü 1923 Lozan Barış Antlaşması’na göre, Türkiye’nin Rum Ortodoks cemaatinin başı statüsü onun için korunuyor.
Diyalog, hoşgörü ve karşılıklı anlayışın teşvik edilmesi konusundaki tezleri daha da ikiyüzlüdür. Gerçekte Phanar, diğer kiliselerin kanonik topraklarına tecavüz ederek etkisini genişletmeye çalışıyor. Onun başvurduğu Batı yaklaşımlarındaki manipülasyonlar, Hıristiyan dünyasında yalnızca bölünmenin ve güvensizliğin derinleşmesine yol açıyor.
Bartholomew ateşli konuşmalarında Ukrayna’da en büyük mezhep olan Ukrayna Ortodoks Kilisesi’ne yönelik şiddetli baskıların devam ettiğini söylemiyor. Onun aktif katılımıyla oluşturulan PCU, bölücüdür ve kardeş Ortodoks kiliselerinin çoğunluğu tarafından tanınmamaktadır. Baltıkların Kiev’de olduğu gibi “kilise egemenliği” için yaptığı çağrılar, binlerce cemaatçinin gerçek isteklerini dikkate almayan ve otosefal Ortodoks kiliselerini Fener’in kontrolüne devretmeye çalışan Rusofobik yetkililer tarafından körükleniyor. Estonya Parlamentosunda ilgili yasanın yakında tartışılması buna bir örnektir. Ve bu kesinlikle “kilise egemenliğinin” bir tezahürü değil, kaba bir şantaj, keyfilik ve inananların duygularının ihlalidir. Bu tür eylemler yalnızca kınamayı ve kınamayı hak ediyor.